Ewidencjonowanie zaliczek na kasie fiskalnej – jak to zrobić? Podatnicy prowadzący sprzedaż na rzecz rolników zryczałtowanych oraz osób fizycznych mają obowiązek ewidencjonować wszelkie zaliczki na kasie fiskalnej. Jeżeli chcemy dowiedzieć się, kiedy dokładnie powstaje taki obowiązek, należy sięgnąć po obowiązującą ustawę o VAT. W art. 111 ust. 1 zostało jasno określone, że w jakich przypadkach podatnicy sprzedający swoje usługi lub towary muszą ewidencjonować obrót oraz kwoty podatku należnego przy użyciu kas rejestrujących. Chodzi mianowicie o sytuacje, w których ich klientami są rolnicy ryczałtowi albo osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej. Bardzo ważne jest jednak śledzenie na bieżącą wszelkich zmian w przepisach prawnych dotyczących tego zagadnienia. Praktycznie każdego roku ustawodawca publikuje rozporządzenia wprowadzające liczne zwolnienia od tego obowiązku.
Jak wygląda ewidencjonowanie zaliczek na kasie fiskalnej w przypadku podatników VAT?
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, za moment powstania obowiązku podatkowego przyjmuje się dzień wykonania usługi bądź dostarczenia towaru. Oprócz tej ogólnej zasady ustawa VAT przewiduje również bardziej szczegółowe zasady. Dotyczą one takich sytuacji, jak między innymi otrzymanie przed przedsiębiorcę całości lub części kwoty jako zaliczki za przyszłą usługę bądź dostawę towaru. Wtedy obowiązek podatkowych powstaje dla części lub całości otrzymanej wartości. Przedsiębiorca nie może zignorować otrzymanej zaliczki i także musi się z niej rozliczyć. W momencie otrzymania takiej zaliczki konieczne jest wprowadzenie jej zarejestrowanie jej przy pomocy kasy fiskalnej.
Co mówi ustawa PIT o ewidencjonowaniu zaliczek na kasach fiskalnych?
Tego typu podatnicy mają do wyboru dwa sposoby rozliczania zaliczek. Mogą oczywiście skorzystać z zasad ogólnych i rozliczyć się w momencie wykonania usługi lub wydania towaru. W takim wypadku otrzymanie zaliczki nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego. Prowadzi to jednak do powstania rozbieżności pomiędzy PIT i VAT. Ponieważ różnią się momentem powstania obowiązku podatkowego, podatnik zostaje zmuszony do prowadzenia dwóch ewidencji, dla obu rodzajów podatku. Jest to z pewnością spore utrudnienie dla większości przedsiębiorców. Wymaga więcej pracy i tym samym przekłada się na zwiększone koszty prowadzenia działalności gospodarczej.
Zmiany wprowadzone przez nowe rozporządzenie z dnia 28 grudnia 2018 roku do dziś
W 2015 roku ustawodawca umożliwił podatnikom określanie momentu obowiązku podatkowego w dniu otrzymania przez nich zaliczki, jeżeli ewidencjonowali to na kasie fiskalnej. Konieczne było jednak uprzednie powiadomienie Naczelnika Urzędu Skarbowego, jeżeli planowaliśmy korzystać z tej zasady. Miało się na to czas do 20 dnia miesiąca po tym miesiącu, w którym rozpoczęto ewidencje na kasie fiskalnej. Najnowsze rozporządzenie znowelizowało ten zapis i zniosło wymóg wysyłania zawiadomienia do urzędu. Zaczęło obowiązywać od roku 2019 i teraz o stosowaniu tej metody trzeba poinformować Urząd Skarbowy dopiero w zeznaniu rocznym.
Podatnik może zazwyczaj wybierać pomiędzy zwolnieniem podmiotowym lub przedmiotowym. To pierwsze bazuje na limicie rocznego obrotu, który wynosi obecnie 20 tysięcy złotych. Jeżeli chodzi o zwolnienia przedmiotowe, to ustawodawca dodał nowe czynności, które uprawniają do wykorzystania takiego zwolnienia. Chodzi mianowicie o świadczenie usług i dostarczanie towarów przez koła gospodyń wiejskich. Muszą one jednak prowadzić uproszczoną ewidencję przychodów i kosztów.
To nie koniec nowych zmian, gdy mowa o zwolnieniu przedmiotowym. Od 1 czerwca 2019 roku przestało ono obowiązywać dla usług związanych z transportem osób na rzece Dunajec przez flisaków pienińskich, utrzymywaniem porządku w budynkach oraz zagospodarowywaniem terenów zieleni. Wyjątkiem są usługi określone w PKWiU 81.30.10.0. Do tego zwolnienia nie mają także prawa podatnicy zajmujący się transportem drogowym pasażerskim za pośrednictwem rikszy lub dorożki. Takim osobom pozostaje jedynie możliwość skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.
